محبین ولایت

همزمان با دهه مبارکه ی کرامت همایشی با محوریت حجاب و عفاف تحت عنوان “ریحانه های بهشتی"  توسط کانون ریحانه آفرینش شهرستان رشت و با همکاری اداره ی تبلیغات استان گیلان برگزار شد.مدعوین این برنامه دختران نوجوان بودند. این مراسم متشکل از اعطای بسته های فرهنگی و هدیه به تمام مدعوین ، پخش کلیپ های جذاب، اجرای سرود گروه ریحانه آفرینش ، سخنرانی سرکار خانم دکتر مهدوی و حجت الاسلام گلمیرزاده و قرائت سوگندنامه واعطای جوایز بود .

#ریحانه های بهشتی

روایت است روزی حضرت علی(ع)وحضرت فاطمه(س) در مكانی خرما می خوردند كه بین ایشان سخنی به میان آمد، حضرت علی(ع)فرمودند:ای فاطمه پیامبر(ص) مرا بیشتر دوست دارد. فاطمه(س)فرمودند:عجیب است كه پیامبر شمارا بیشتر دوست دارد.درحالیكه من میوه دل او عضوی از اعضای اوهستم وفرزندی به غیر ازمن ندارد. حضرت علی (ع)فرمود:ای فاطمه اگر سخن مرا تصدیق نمیكنی بیا باهم نزد پدرت رویم. هردو بزرگوار نزد پیامبر(ص) رفتندوحضرت فاطمه(س) زودتر فرمود ای رسول خدا كدام یك ازما را بیشتردوست میداری؟ حضرت فرمود تومحبوب تری نزدمن و علی عزیزتر است ازتو. حضرت علی(ع):آیا من به شما نگفتم،من فرزند آن زن باتقواهستم. حضرت فاطمه(س):منم دختر خدیجه كبرا. حضرت علی(ع):منم فرزند صفا. حضرت فاطمه(س):منم دخترسدرة المنتهی. حضرت علی(ع):منم فخركننده پرچم داری. حضرت فاطمه(س):منم دختركسیكه به مقام قرب پروردگار به قدر دو كمان نزدیك شد. حضرت علی(ع):منم فرزند زنهای باعفت. حضرت فاطمه(س):منم دختر زنهای شایسته. حضرت علی(ع):منم كسیكه جبرائیل خدمتگزارمن است. حضرت فاطمه(س):منم آنكه راحیل درآسمان خطبه ازدواج مرا خواند ودسته دسته فرشتگان خدمتگزارمن بودند. حضرت علی(ع):منم صالح مومنین. حضرت فاطمه(س):منم دخترخاتم پیغمبران. حضرت علی(ع):منم شیر دلاور درجنگها. حضرت فاطمه(س):منم دختركسی كه خدا به سبب او گناهان را میآمرزد. حضرت علی(ع):من اختیار كرده خدای بخشنده ام. حضرت فاطمه(س):من اختیار كرده شده زنانم. حضرت علی(ع):من كسی هستم كه خدانام مرا ازنام خود شكافته،اوست عالی ومنم علی. حضرت فاطمه(س):من نیزچنینم،اوست فاطرومنم فاطمه. حضرت علی(ع):منم حیات عارفان. حضرت فاطمه(س):منم كشتی نجات راغبان. حضرت علی(ع):منم حامیم های قرآن. حضرت فاطمه(س):منم دخترطاسین های قرآن. حضرت علی(ع):منم آن نسیمی كه خداآنرا حفظ نمود. حضرت فاطمه(س):منم آن كسی كه نهرهای شراب طهور وعسل دربهشت ازمن است. حضرت علی(ع):علم من علم پیغمبران است. حضرت فاطمه(س):منم دخترآقای همه پیغمبران ازاولین وآخرین. حضرت علی(ع):من پس از پیغمبر بهترین از همه خلق هستم. حضرت فاطمه(س):منم آن نیكوی نیكوكار نیكی كننده. آنگاه پیامبر(ص) به فاطمه(س) فرمود:باعلی سخن مگوی كه كه او صاحب دلیل و برهان است. فاطمه(س)فرمود:منم دختركسی كه قرآن براو نازل شده. پیامبر(ص)فرمود:او یعنی حضرت علی(ع)صاحب شفاعت است در روز قیامت. حضرت فاطمه(س)فرمود:منم خاتون روز قیامت. پس حضرت فاطمه(س) فرمود:ای رسول خدا از پسرعمویت‹‹علی››حمایت مكن مرا با او واگزار. حضرت علی(ع)فرمود:ای فاطمه من از محمد(ص)به منزله بندهای مفاصل او واختیار شده اویم. حضرت فاطمه(س):من گوشت و خون اویم. حضرت علی(ع):منم ولیّ ستگاری. حضرت فاطمه(س):من سبب آرامش وسكونم. حضرت علی(ع):من روشنی دهنده مردانم. حضرت فاطمه(س):من فاطمه زهرایم. پس پیامبر(ص)فرمود:ای فاطمه(س)برخیز و پسر عمویت را ببوس،اینك جبرئیل و میكائیل و اسرافیل و عزرائیل با چهار هزار فرشته از علی(ع)حمایت می كنند و با علی (ع) هستند.واین بادر من راحیل است با روائیل و چهار هزار فرشته نگاه می كنند. راوی گفت حضرت فاطمه(س) برخواست و در مقابل پیغمبر(ص) سرحضرت علی ابن ابی طالب(ع)را بوسید و رفت. ای نور خدای ، نور عینت شور از تو و شیوه ا حسینت وقتی كه نفاق آتش افروخت ازخانه دروتورا جگرسوخت بین تو و دیوارچه گفتگو بود؟ چشمان علی دگر نیاسود

خوش به حال رواق ها درها و دیوارهایی که از نفس مهمانانت پر می گیرند و به ضریح پاک تو می رسند…

مولای من تو را امام غریب می نامند می دانم بد میزبانی بودند و در مهمانوازی وفا نکردند،،
و بعد از گذشت روزگار حال تو میزبان ما هستی
تو میزبان گریه ها و نیازها
غم ها و دلتنگی های ما هستي…

تو غربیی را احساس کرده ای،،
حال غریبه ها به آستان کرم تو چشم دوخته اند و به دستان پر مهرت توسل کرده اند

مولای من ! می خواهم از زائرانی بگویم که جاده به جاده شهر به شهر گذشته اند تا نفسی مهمان شوند…
میخواهم از سنگفرش آستان مقدست بگویم که سجده گاه قدوم مهمانانت شده است…

از کبوتران عاشقی که گرداگرد حرم پاک تو میچرخند و تورا طواف میکنند…

از نسیم بگویم که بیرق گنبدت را بوسه باران میکند و عطر دلربای تو اشک تمنای زائرت را به اوج افلاک میبرد..
مولای من ! میخواهم از آسمان بگویم که هر روز،، نه هر ساعت،، نه هر لحظه و ثانیه ازتو جان میگیرد و در پیشگاه شکوه تو جان میدهد…
ای آفتاب مهربانی ! می خواهم از خورشید بگویم که هر طلوع با انوار خود به پنجره فولاد تو چنگ میزند و از ضریح تو نور میگیرد…
ای حجت خدا خوش به حال جاده که از قدوم زائرانت بغض تنهایی خود را می شکند وخاک پایشان را به سینه زخم آلود خود می زند که عمری است از طواف تو جا مانده است…
السلام عليك يا علي بن موسي الرضا

کبوتر حرمت شد دل زمینگیرم

کشید پای تو را آسمان به تقدیرم

رواقهای تو را پر کشیده ام بانو…

بجز حریم تو از هر چه آسمان سیرم

توان دیدن خورشید کار هر کس نیست

ولی نگاه از آن بارگه نمی گیرم

تو نبض زندگیم را به دست خود داری

مسلم است که با رفتن تو می میرم

مدینه قسمت پرواز من نخواهد شد

چرا که با قفس خود هنوز درگیرم

کنار پنجره های ضریح تو هر بار

بقیع می روم آنجا قرارمی گیرم

خدا نخواست که پابند نامه ها بشوم

گره زده ست ضریح تو را به تقدیرم